- zaprzątać
- глаг.• забивать• занимать* * *zaprząta|ć\zaprzątaćny несов. занимать, поглощать; ср. zaprzątnąć+
absorbować
* * *zaprzątany несов.занима́ть, поглоща́ть; ср. zaprzątnąćSyn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
zaprzątać
Смотреть что такое "zaprzątać" в других словарях:
zaprzątać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaprzątaćam, zaprzątaća, zaprzątaćają, zaprzątaćany {{/stl 8}}– zaprzątnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, zaprzątaćnę, zaprzątaćnie, zaprzątaćnij, zaprzątaćnął, zaprzątaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaprzątać — ndk I, zaprzątaćam, zaprzątaćasz, zaprzątaćają, zaprzątaćaj, zaprzątaćał, zaprzątaćany rzad. zaprzątywać ndk VIIIa, zaprzątaćtuję, zaprzątaćtujesz, zaprzątaćtuj, zaprzątaćywał, zaprzątaćywany zaprzątnąć dk Va, zaprzątaćnę, zaprzątaćniesz,… … Słownik języka polskiego
zawracać sobie dupę — Zaprzątać sobie czymś umysł, zadręczać się Eng. To bother or harry oneself … Słownik Polskiego slangu
zawracać sobie głowę — Zaprzątać sobie czymś umysł, zadręczać się Eng. To bother or harry oneself … Słownik Polskiego slangu
absorbować — ndk IV, absorbowaćbuję, absorbowaćbujesz, absorbowaćbuj, absorbowaćował, absorbowaćowany 1. «zaprzątać całkowicie czyjąś myśl, uwagę, czas; interesować, zajmować żywo kogoś» Absorbować kogoś swoimi sprawami. Studia, nauka, praca kogoś absorbuje.… … Słownik języka polskiego
bawić — ndk VIa, bawićwię, bawićwisz, baw, bawićwił, bawićwiony 1. «zajmować kogoś dostarczając mu rozrywki, uprzyjemniać komuś czas, zabawiać» Bawić dzieci. Bawić gości opowiadaniem dowcipów. Bawić kogoś rozmową. 2. «wprawiać w zadowolenie, w dobry… … Słownik języka polskiego
fraszka — ż III, CMs. fraszkaszce; lm D. fraszkaszek 1. «bagatela, drobnostka, błahostka» Zaprzątać sobie głowę fraszkami. To dla mnie fraszka. 2. lit. «krótki, najczęściej żartobliwy lub liryczny wiersz, oparty na anegdocie lub dowcipnym koncepcie»… … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… … Słownik języka polskiego
myśl — ż V, DCMs. myślli; lm MD. myślli 1. «czynność, funkcja, praca umysłu, zdolność myślenia; proces poznawczy, myślenie; władza psychiczna poznawcza, rozum, umysł; świadomość, pamięć» Bieg, tok, nurt myśli. Zaprzątać czymś myśl. Coś nie może wyjść z… … Słownik języka polskiego
zabrać — dk IX, zabraćbiorę, zabraćbierzesz, zabraćbierz, zabraćał, zabraćany zabierać ndk I, zabraćam, zabraćasz, zabraćają, zabraćaj, zabraćał, zabraćany 1. «pozbawić kogoś czegoś, odebrać coś komuś, wziąć coś sobie» Zabrać koleżance książkę. Złodzieje… … Słownik języka polskiego
